" அவன் ஒரு குடையைத் தேடி" (சிறு கதை)

              பட உதவி: தினமலர்

தாய், தந்தை, மனைவி, மகன் என்னும் நான்கு சுவற்றுக்குள்ளே வாழ்க்கையை அமைத்துக் கொண்டு வாழ்பவன் வரதன். வழக்கமாக வீடு, வீடு  விட்டால், அலுவலகம் !

என்று இருந்தவனுக்கு இப்பொழுது  இருக்கும் ஒரே கவலை அட்மிஷன் கிடைக்க வேண்டும் என்பதுதான்.

ஒரு இடத்திற்கு பதிலாக நான்கு இடத்திற்குமேல் அப்ளிகேஷன் போட்டாச்சு!

ஒன்னும் பதில் இல்லையே ஏன்?  மிகவும் குழப்பமான மனநிலையோடு அலுவலகம் வந்தவனை பார்த்ததும்!

வா வரதா!  என்னப்பா ஆச்சு?  ஏதேனும் வாய்ப்பு வந்ததா இல்லையா? என்றான் அவனது,

அலுவலக நண்பன் முகேஷ்.

சென்ற வாரம் நடந்தேறிய நேர்முகக் காணலிலும் முழு திருப்தி என்றாயே?

ஏன் இன்னும் பதில் இல்லை? ஒரு வேளை ?........

அவனது வாயில் இருந்து அவசகுனமிகு வார்த்தை வருவதை தடுக்கும் தவிப்போடு,

பேச்சை திசை திருப்பி  "பிப்ரவரி 13"  திருச்சி இடைத் தேர்தல் பற்றி பேச

முற்பட்டான் அவன்.

அட விடுப்பா அது தெரிந்த முடிவுதான். ஆனால் உன்னுடைய ரிசல்ட்தான் எனக்கு!

திரில்லாய் இருக்குது என்றான்.

சற்றும் யோசிக்காமல் சட்டை பையிலிருக்கும் செல்போனை எடுத்தான். தொடர்பு கொண்டு பேசிமுடித்தான்.

என்னப்பா ஆச்சு! நல்ல முடிவுதானே?

தெரியவில்லை! சொல்ல மறுக்கிறார்கள். பதில் எனக்கு அனுப்பி விட்டார்களாம்.

சரி! கவலை படாதே! நிச்சயம் இடம் கிடைக்கும்.

சென்ற வருடம் நீ ! எனக்கு சொன்ன இதே வார்த்தையைதான் 

இப்பொது நான் உனக்கு சொல்லுகிறேன்  என்றான் முகேஷ்.

அலுவலகம் முடிந்ததும் அவனது அட்மிஷன் வேண்டுதல் பலிக்க வேண்டும் என்பதற்காக, கோவிலுக்கு சென்று வழி பட்டுவிட்டு, வீடு வந்து சேர்ந்தான்.

ஒருவிதமான தவிப்போடு கடிதப் பெட்டியை (letter box)  திறந்தான்.

கடிதம் கண்டான்! பிரித்தான்,  படித்தான்

வணக்கம்!

தங்களது விண்ணப்பம் நீண்ட பரிசீலனைக்கு பிறகு ஏற்றுக் கொள்ளப் படுகிறது. 

தாங்கள் குறிப்பிட்ட முதியோரை,  எதிர் வரும்......... தேதியில் நேரில் அழைத்து வந்து  சேர்க்கும்படி  வேண்டுகிறோம்.

நன்றி!

அன்பு நிலா முதியோர் இல்லம்

திருச்சி.

மழையை வேண்டி தவம் செய்தோம் அன்று!

" அவன் ஒரு குடையைத் தேடி"

மழையை அழைத்துச் சென்றான் இன்று!
 

புதுவை வேலு