களிற்றின் நாணம் ( நலந்தானே? நலந்தானே? நாணம் வந்தால் நலந்தானே?)

களிற்றின் நாணம்

 

 

சங்க கால இலக்கியங்களின் வாயிலாக தமிழ் மொழியின் தொண்மையினையும், தமிழர்களின் சிறப்பையும் நன்கு நாமறிவோம்.

அந்த வகையில் தமிழர்களிடம் மட்டுமன்றி,

விலங்குகளிடமும் வீரஉணர்வும்,

மான உணர்வும், "  நாணமும் "  இருந்தன என்பதற்கு " முத்தொள்ளாயிரம்" பாடல்

ஒன்று  சான்றாக விளங்குகிறது.

 

 

கொடிமதில் பாய்ந்திற்ற கோடும் அரசர்

முடியிடறித் தேய்ந்த நகமும் - பிடிமுன்பு

பொல்லாமை நாணி புறங்கடை நின்றதே

கல்லார்தோட் கிள்ளி களிறு.

           - முத்தொள்ளயிரம்.

  

 "  களிறு"   போர்க்களத்தில் மறவர்களாலும்  இடிக்க முடியாத மதில்களைத் தம்முடைய கிம்புரிக் கொம்புகளால் இடித்துத் தள்ளியது. அவ்வாறு இடிக்கும் போது கிம்புரியொடு கொம்பும் ஒடிந்தது. அத்துடன் விட்டதா? மதிலை அழித்து உள்ளே சென்று பகை மன்னரைப் பாய்ந்து தள்ளிக் காலால் இடறிக்கொண்டே போகிறது. அப்படிப் போனதால் கால்நகங்கள் தேய்ந்து போயின. கால் நகத்தையும், கொம்பையும் இழந்த பின்பும் தம் மன்னரைத் தாங்கி எதிர்வந்த பகையினைத் தம் துதிக் கையால் தடுத்து வெற்றியைத் தேடித் தந்தது அந்த "களிறு".

போர் முடிந்து அனைவரும் வீடு திரும்பினர்.

போருக்குச் சென்ற மறவர்களில், காலிழந்தும், கையிழந்தும் திரும்பிய வீரர்களும், தம் மனைவிமார்களுடன் இன்ப மொழி பேசி உறவாடுகையிலே, வெற்றிக்கு மூலமாய் நின்று, வீர விழுப்புண்கள் பல ஏற்று, தம் மன்னனைக் காத்த ஐந்தறிவு படைத்த களிறு மட்டும், அந்த வேளையில், தன் அன்புக் காதலியைக் காணமுடியாமல் ஓரத்தில் ஒதுங்கி, தனித்தே நிற்கிறது.

காரணம் !

 

"நாணம்" (அதாங்க ! வெட்கம்னு சொல்லுவாங்களே!)

ஆனால்? அந்தக் களிறோ கொம்பும், நகமும் இழந்த கோலத்தில் தன்னுடைய ஜோடியின் முன்பு (பிடி)  செல்ல  நாணியது.

 தனது "கொம்பும், நகமும், இழந்த இக்கோலத்தைக் கண்டு தம்முடைய ஜோடி (பிடி) எள்ளி நகையாடுமே! 

மதிலைவிடத் தம் கொம்புகள் உரமற்றவை எனக் கேலி பேசுமே!'

என்ற வெட்கத்தால், தன் பிடியினைக் காணாமல், ஒதுங்கி நின்றதாம்!

நாணத்தால் நடுங்கி நின்றதாம்!  ஆம் வெட்கத்தால் வெளியிலேயே நின்றதாம்!

"களிறு" தனது "பிடி"யின் மனதில் பிடிப்பினை ஏற்படுத்தியது! நாணத்தால் நாணியவாறே! அன்றோ?

தமிழ் இலக்கியங்களில் விலங்குகள் பற்றிச் சொல்லப்பட்டிருந்தாலும் "களிறு" (யானை) அளவுக்கு வேறெந்த விலங்கைப் பற்றியும் இவ்வளவு அழகாகச் சொல்லப்பட்டதில்லை. . முத்தொள்ளாயிரத்தை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள், சேர சோழ பாண்டியர்கள் மேல் ஆளுக்கு தலா தொள்ளாயிரம் என்று பாடப்பட்ட  பாடல்களில் நமக்கு கிடைத்திருப்பவை வெறும் 108 பாடல்கள் மட்டுமே!  அந்த நூற்றியெட்டில்,

33 பாடல்களில் யானைகள் பேசப்படுகின்றன என்பது சிறப்பம்சமாகும்.

முத்தொள்ளாயிரம் வழங்கிய நாணத்தின் சிறப்பை உணர்த்தும் பாடலை படித்தாவது நமக்கும் கொஞ்சம் நாணம் வந்தால்?  நலந்தானே?  நலந்தானே?

நாணம் வந்தால் நலந்தானே?

புதுவை வேலு 

நன்றி: (தினமணி)