அகல் விளக்கு (சிறு கதை)

அகல் விளக்கு

 

 

 

அகல் விளக்கு வாங்கிவர அங்காடித் தெருவுக்கு சென்றிருந்தான் ஆனந்த்.

அவன் சென்று வருவதற்குள் வீட்டு வேலைகள் அனைத்தையும் அம்சமாக முடித்துவிட்டு

"வம்சம்" சீரியலை சீரியஸாக பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் சித்ரா.

அப்போது வெளியில் இருந்து அழைப்பு மணி சத்தம் கேட்கவே...

எழுந்திருக்க மனமில்லாமல் வீட்டினுள் விளையாடிக் கொண்டிருந்த தனது ஆறு வயது மகனை அழைத்து யாரென்று பார்க்கச் சொன்னாள்.

அம்மா! அப்பாதான் வந்திருக்கார் என்று சொல்லியபடியே,

கதவின் தாழ்ப்பாளை திறந்து விட்டு,

விடுபட்ட அவனது விளையாட்டை தொடர சென்று விட்டான்.

அவர்களது ஒரே மகன் ருபேஷ்.

என்ன சித்ரா?

அதுக்குள்ள படம் பார்க்க உட்கார்ந்திட்டியா?

விளக்குதான் வாங்கி வந்துட்டேனே,

 சீக்கிரமா எழுந்துபோய் ஒழுங்காய் ஒவ்வொன்றாய் ஒளி ஏற்று!

நான் வரும்போதே பார்த்தேன் !

பக்கத்து வீட்டில் எல்லாம் ஏற்ற ஆரம்பித்து விட்டார்கள் என்றான்.

இதோ பாருங்க !

உங்களை, நான் விளக்கு மட்டும்தான் வாங்கிவர சொன்னேனேத் தவிர

பக்கத்து வீட்டில் ஏற்றியாச்சா?  

கோயிலில் சொக்கப் பானை கொளுத்தியாச்சா?

தெருவில் பசங்க எல்லாம் காத்தி சுத்துறாங்களான்னா ? 

பார்க்க சொன்னேன்! என்றாள்.  அப்போது,

எரியும் தீபத்தின் திரியை சற்று உள்ளுக்கு இழுத்ததை போன்று வார்த்தை பிரகாசம் குன்றிப் போய் நின்றான் ஆனந்த்!

 

"ஆடிப் பாடி அண்ணாமலை தொழ

ஓடிப்போம் நமதுள்ள வினைகளே"-

- அப்பர் – 

வாக்கின்படி, 

பார்க்கும் இடமெல்லாம் « தீப ஜோதியாய் » இருக்கும்

ஈசனை நினைந்தபடி,

ஆணவம், அகங்காரம், பொறாமை போன்ற தீய குணங்களை பொசுக்கி, ஞானம் என்னும் அறிவொளியை, அவர்களது வீடு முழுவதும்

பரவச் செய்ய,  மூவரும் இணைந்து, ஆனந்த் வாங்கி வந்த ‘சிட்டி’ விளக்குகளில்

திருக் கார்த்திகை தீபங்களை ஏற்றினார்கள்.

அப்போது !

அரசு அறிவித்தபடி மின்சார பற்றாக்குறையின் காரணமாக அவர்களது வீட்டில்...

மின்சாரம் காணாமல் போனது !

ஆனால் ?

அவர்களது வீடோ அன்று!

இருளில் மூழ்க வில்லை! 

காரணம் !

உலகிற்கே படியளக்கும் ஈசன்

இன்று

உலகிற்கு ஒளியையும் சேர்த்து படி அளந்து விட்டார் போலும்.

‘சிட்டி(அகல்) விளக்குகளில் சிரித்தபடி’ 

புதுவை வேலு